این همه با سنسور شروع می شود. بر خلاف دماسنج پر از مایع و دماسنج دو فلزی ، یک دماسنج دیجیتال به یک سنسور احتیاج دارد.
این سنسورها در صورت تغییر دما ، ولتاژ ، جریان یا مقاومت را تغییر می دهند. این سیگنال های 'آنالوگ' بر خلاف سیگنال های دیجیتال هستند. از آنها می توان برای خواندن دما در دهان ، روده یا زیر بغل استفاده کرد.
دماسنجهای الکترونیکی به روشی کاملاً متفاوت با مکانیکی که از خطوط جیوه یا نشانگرهای ریسندگی استفاده می کنند ، کار می کنند. آنها مبتنی بر این ایده هستند که مقاومت یک قطعه فلز (سهولتی که برق از طریق آن جریان می یابد) با تغییر دما تغییر می کند. با گرم شدن فلزات ، اتمها در داخل آنها ارتعاش بیشتری می کنند ، جریان برق سخت تر است و مقاومت افزایش می یابد. به همین ترتیب ، با خنک شدن فلزات ، الکترون ها آزادتر حرکت می کنند و مقاومت پایین می رود.
در زیر دماسنج دیجیتال محبوب ما برای مرجع شما وجود دارد:
